امروزه گوشی‌های با اندازه بزرگ در میان مردم طرفداران زیادی پیدا کرده است. از این رو نوکیا بر این شد تا گوشی‌های بزرگ خود یعنی لومیا ۱۵۲۰ و ۱۳۲۰ را معرفی و روانه‌ی بازار کند. لومیا ۱۵۲۰ یک فبلت تمام عیار بود و به واقع نوکیا هر چه در چنته و در توان داشت، در ۱۵۲۰ به کار برد. اما مطمئنا نوکیا این موضوع را فراموش نکرده که تعداد زیادی از طرفداران نوکیا، توان خرید این فبلت دوست داشتنی با این قیمت را ندارند. از این رو نوکیا ۱۳۲۰ را معرفی نمود تا توان خرید مردم را برای گوشی‌های با سایز بزرگ نوکیا بالا ببرد. لومیا ۱۳۲۰ در واقع یک فبلت میان رده از کمپانی نوکیا می‌باشد که سعی کرده با امکاناتی کمی ضعیف‌تر نسبت به ۱۵۲۰ و البته با قیمتی مقرون به صرفه تر، نگاه خیلی از کاربران را به خود جلب نماید. نوکیا برای ۱۳۲۰ از یک نمایشگر HD در ابعاد ۶ اینچ و از خانواده LCD Clear Black ها استفاده نموده که محافظت از این نمایشگر به پوششی از گوریلا گلس نسخه‌ی سوم سپرده شده. دوربین به کار گرفته شده در لومیا ۱۳۲۰ به مراتب ضعیف‌تر از ۱۵۲۰ می‌باشد. اما این به معنای ضعیف بودن دوربین این گوشی نیست چرا که دوربین ۱۵۲۰ یک ابر دوربین بود. به هر حال ۱۳۲۰ از یک دوربین با لنز ۵ مگاپیکسل بهره می‌برد که توان فیلم برداری به صورت FullHD را دارد. پردازش اطلاعات در این مدل بر عهده‌ی یک پردازنده‌ی دو هسته ای یعنی اسنپدراگون S4 می‌باشد که می‌تواند تا حداکثر فرکانس ۱٫۷ گیگاهرتز وظایف را پردازش کند. دست آخر نوکیا همان باتری که برای ۱۵۲۰ به کار برده بود، برای ۱۳۲۰ هم در نظر گرفته. لومیا ۱۳۲۰ مجهز به یک باتری لیتیوم یونی با ظرفیت ۳۴۰۰ میلی آمپر ساعت است که کاملا مناسب برای این گوشی با این ابعاد می‌باشد. حال، با ورود این فبلت ۶ اینچی خوش قیمت نوکیا به بازار، به نقد و بررسی آن پرداختیم. پس با ما در نقد و بررسی لومیا ۱۳۲۰ همراه شوید.

طراحی و ساخت

ابعاد این گوشی ۱۶۴٫۲۵ در ۸۵٫۹ میلی متر بوده و قطری در حدود ۹٫۷۹ میلی متر دارد که در مقایسه با لومیا ۱۵۲۰، یک میلی متر افزایش قطر داشته. همچنین این گوشی ۲۲۰ گرم وزن دارد که در این زمینه هم نسبت به ۱۵۲۰ سنگین‌تر شده است.
ظاهر این گوشی مشابه با سایر گوشی‌های بزرگ نوکیا می‌باشد و اصالت گوشی‌های نوکیا در این گوشی کاملا حفظ شده است. ابعاد این گوشی ظاهری مستطیلی دارد و شباهت بسیار زیادی به ۱۵۲۰ دارد. از طرف دیگر؛ شکل و شمای کلی این اسمارت فون به لومیا ۶۲۵ نزدیک است و گویا نوکیا در هنگام طراحی این گوشی از طراحی ۶۲۵ الگو برداری کرده. در مجموع باید گفت که لومیا ۱۳۲۰ کیفیت ساخت قابل قبولی دارد و حس خوبی را در هنگام دست گرفتن به کاربر منتقل می‌کند.

دقیقا مشابه سایر گوشی‌های دیگر ویندوزی که در پایین صفحه نمایش آن‌ها سه دکمه‌ی Back، Home و Search دیده می‌شود، در لومیا ۱۳۲۰ هم این گزینه های لمسی خازنی به چشم می‌خورد.بالای نمایشگر این فبلت میزبان سنسورهای نور محیط و مجاورت می‌باشد. همچنین در کنار این سنسورها دوربین مکالمات ویدئویی و بلندگوی مکالمات صوتی وجود دارند.

تمام دکمه های فیزیکی این گوشی در لبه‌ی سمت راست آن تجمع یافته‌اند. در این لبه به ترتیب از بالا به پایین؛ دکمه های تغییر صدا، پاور/قفل صفحه‌ی نمایش و شاتر دوربین به چشم می‌خورد. در لبه‌ی سمت چپ، هیچ دکمه و پورتی وجود ندارد.

در لبه‌ی بالایی این گوشی، تنها جک استاندار ۳٫۵ میلی متری دیده می‌شود.

پورت microUSB هم به تنهایی در وسط لبه پایینی جا خشک کرده است.

شاید شنیدن این موضوع که قاب پشتی این فبلت قابل باز شدن توسط کاربر است، به تنهایی اتفاق خوب و مثبتی برای ۱۳۲۰ باشد؛ اما متاسفانه نوکیا از بزرگ‌ترین مزیت و قابلیت این کار یعنی قابل تعویض بودن باتری استفاده ننموده و تنها کاربران می‌توانند سیم کارت و کارت حافظه‌ی microSD را در زیر این قاب قرار دهند. در قاب پشتی این گوشی دوربین به همراه فلاش به چشم می‌خورد و در مرکز آن لوگوی نوکیا می‌درخشد و نهایتا در پایین این قاب اسپیکر این گوشی جای داده شده است. در مجموع محل قرار گیری دکمه ها و پورت‌ها در این گوشی کاملا استاندارد بوده و به هیچ چیز غیر متعارف و غیر عادی در ۱۳۲۰ برنخوردیم.

صفحه نمایش

لومیا ۱۳۲۰ از یک صفحه نمایش ۶ اینچی از نوع IPS بهره می‌برد که قادر است وضوح تصویری معادل با HD را ارائه نماید. تراکم پیکسلی این گوشی ۲۴۵ppi بوده که با توجه به اندازه‌ی آن مناسب به نظر می‌رسد. صفحه نمایش این گوشی توسط یک محافظ صفحه Gorilla Glass 3 پوشیده شده تا آن را از هر گونه و خشی محافظت نماید.

صفحه نمایش لمسی خازنی ۱۳۲۰ دقت خوبی داشته و به کوچک‌ترین لمس شما بر روی صفحه پاسخ خواهد داد. اما دقت بالای این صفحه به همین جا ختم نمی‌شود؛ چرا که می‌توانید به همان خوبی که با انگشتانتان صفحه‌ی نمایش این گوشی را لمس می‌کردید، با دستکش هم با این گوشی کار کنید. به واقع این قابلیت در اکثر گوشی‌های ویندوزی نوکیا دیده می‌شود و نوکیا این پتنت را به نام خود ثبت کرده است. البته گفتن این نکته خالی از لطف نیست که این قابلیت در ۱۳۲۰ به طور خودکار فعال نمی‌باشد و برای راه اندازی آن باید از تنظیمات گوشی، این قابلیت را فعال کنید. البته نوکیا برای این کار دلیل محکمه پسندی دارد و بر این باور است که فعال بودن این قابلیت در حالت پیش فرض، مصرف باتری را به طور چشمگیری افزایش خواهد داد. از این رو این قابلیت در حالت پیش فرض، غیر فعال می‌باشد.
همان طور که در ابتدای نقد گفته شد، صفحه نمایش این گوشی قادر است تا حداکثر وضوح تصویر ۷۲۰p معادل با اچ دی را نمایش دهد که نسبتا رضایت بخش می‌باشد. اما صفحه نمایش بهتر از آن را برادر بزرگ‌تر خود یعنی لومیا ۱۵۲۰ به خدمت دارد. اما این گوشی به لطف بهره گیری از پنل IPS، زاویه دید خوبی دارد و از کار با آن لذت خواهید برد. همچنین متون نمایش داده شده در این گوشی در زیر نور آفتاب، کاملا خوانا بوده و مشکلی خاصی در هنگام کار با آن در محیط بیرون نخواهید داشت.

سخت افزار

قلب تپنده‌ی این فبلت بر عهده چیپ ست Qualcomm Snapdragon S4 می‌باشد. بر روی این چیپ یک پردازنده‌ی دو هسته ای قرار دارد که حداکثر با سرعت ۱٫۷ گیگاهرتز وظایف را پردازش می‌کند. به واقع قدرت پردازنده‌ی این گوشی نسبت به ۱۵۲۰ کاهش قابل ملاحظه ای داشته. اما این به معنای ضعف پردازنده‌ی به کار برده شده در ۱۳۲۰ نیست. چرا که سیستم عامل ویندوزفون آنقدر خوب و بهینه طراحی شده که حتی با پردازنده‌ی دو هسته ای و با فرکانس ۱ گیگاهرتز هم می‌تواند از پس برنامه های سنگین این سیستم عامل برآید. به هر حال این پردازنده تمام برنامه های موجود در بازار ویندوزفون را بدون ذره ای کندی اجرا می‌نماید. پس جای هیچ گونه نگرانی در مورد اجرای بازی و برنامه های سنگین در این گوشی وجود ندارد. همچنین یک رم ۱ گیگابایتی این پردازنده را همراهی می‌کند تا وظیفه‌ی چند تکلیفی یا همان Multi-Tasking را به خوبی در این ویندوزی اجرا نماید. در مجموع باید بگوییم که در تجربه‌ی چند روزه ای که با این فبلت داشتیم، به عملکرد لگ گونه و کند، در حین وب گردی و اجرای بازی‌های گوناگون با ۱۳۲۰ برنخوردیم. اما همه‌ی ما به خوبی می‌دانیم که پردازنده‌ی چهار هسته ای به کار گرفته شده در ۱۵۲۰ عملکرد فوق‌العاده تری نسبت به ۱۳۲۰ دارد. اما همان جور که خود مایکروسافت مرتبا گفته، استفاده‌ی سبک‌تر از این سیستم عامل، سبب می‌شود تا گوشی و یا فبلت دستورات بیشتری را با توان و مصرف پایین‌تر اجرا نماید.
مایکروسافت برای این فبلت میان رده‌ی خود از هشت گیگابایت حافظه‌ی داخلی استفاده نموده که اگر اهل استفاده از برنامه ها و بازی‌های زیاد و متنوعی هستید، قطع به یقین این مقدار حافظه برای شما کم خواهد بود. اما کاربران این فبلت می‌توانند به وسیله‌ی پشتیبانی از کارت حافظه‌ی microSD تا ۶۴ گیگابایت و ۷ گیگابایت حافظه‌ی مجازی OneDrive، تا حد زیادی از این بحران کمبود حافظه کم کنند.

نرم افزار

از آن جایی که لومیا ۱۳۲۰ محصول سال گذشته‌ی شرکت مایکروسافت می‌باشد و قبل از معارفه‌ی ویندوزفون ۸٫۱ رونمایی گشته؛ لذا این محصول به طور پیش فرض از نسخه‌ی قبلی و قدیمی این سیستم عامل یعنی ویندوزفون ۸ بهره می‌برد. اما خبر خوب و مسرت بخشی که برای تمام کاربران قدیمی گوشی‌های لومیا (ویندوزی) این شرکت وجود دارد، این است که تمام گوشی‌های ویندوزی نوکیا با ویندوزفون ۸ قابل ارتقا به ۸٫۱ می‌باشند. لومیا ۱۳۲۰ هم به هیچ عنوان از این قاعده مستثنی نیست و کاربران این فبلت می‌توانند آن را به جدیدترین و به روزترین نسخه‌ی سیستم عامل ویندوزفون یعنی ۸٫۱ ارتقا نمایند و از تمام ویژگی‌ها و امکانات این نسخه نظیر دستیار صوتی Cortana، نوار اعلانات (Notification) و Jigsaw Puzzle بهره ببرند.

به واقع خبر قابل آپگرید شدن سیستم عامل این فبلت به ویندوزفون ۸٫۱ به قدری خوش حال کننده است که شاید بتوان این قابلیت را به عنوان یکی از بزرگ‌ترین مزیت‌های ۱۳۲۰ برشمرد. مانند همه‌ی گوشی‌های ویندوزی مایکروسافت، لومیا ۱۳۲۰ هم از برنامه های منحصر به فرد نوکیا نظیر Here maps بهره می‌برد. مهم‌ترین راه های ارتباطی در این فبلت هم شامل بلوتوث نسخه‌ی ۴٫۰، DLNA، WiFi و GPS می‌باشد.

دوربین

دوربین به کار گرفته شده در لومیا ۱۳۲۰ به مراتب ضعیف‌تر از ۱۵۲۰ می‌باشد. اما این به معنای ضعیف بودن دوربین این فبلت نیست؛ چرا که دوربین ۱۵۲۰ یک ابر دوربین به حساب می‌آید. به هر حال ۱۳۲۰ از یک دوربین با کیفیت ۵ مگاپیکسل بهره می‌برد که توان فیلم برداری به صورت FullHD معادل با ۱۰۸۰ در ۱۹۲۰ پیکسل را دارد. در یک مقایسه‌ی دیگر، کیفیت دوربین لومیا ۱۳۲۰ به خوبی و به کیفیت رقیب اندرویدی خود یعنی گلکسی مگا (۸ مگاپیکسل) نمی‌باشد ولی می‌توان نمره‌ی قابل قبولی را به دوربین این فبلت ویندوزی داد. به طور کلی کیفیت عکس‌های ثبت شده با دوربین این فبلت در فضاهای باز به مراتب بهتر از محیط‌های بسته و اتاق می‌باشد. وظیفه‌ی ضبط مکالمات ویدئویی و ثبت عکس‌های Selfie در این گوشی هم به یک دوربین با کیفیت ۰٫۳ مگاپیکسل معادل با VGA محول شده که برای این کار مکفی و مناسب به نظر می‌رسد. رابط کاربری دوربین این فبلت هم از سادگی خوبی برخوردار است و سبب شده تا کاربران به راحتی با این برنامه کار کنند. شایان ذکر است، بهترین اتفاقی که در دوربین این فبلت افتاده است را همان کیفیت فیلم برداری آن بدانیم؛ چرا که کیفیت ویدئوها طبیعی بوده و صدا را به طور مناسبی ضبط می‌نماید.

باتری

همان طور که در ابتدای نقد گفته شد، باتری به کار گرفته شده در ۱۳۲۰ همان باتری ۳۴۰۰ میلی آمپر ساعتی ست که نوکیا در ۱۵۲۰ به کار برده. این باتری می‌تواند به طور متوسط تا ۶۷۲ ساعت در حالت استندبای برای کاربران شارژدهی نماید. در مجموع باید گفت که عملکرد باتری ۱۳۲۰ رضایت بخش و فراتر از حد انتظار بوده و نیاز یک فبلت ۶ اینچی را به خوبی برآورده می‌کند. آمار و ارقام این را نشان می‌دهد که با وجود یکسان بودن باتری به کار گرفته شده در ۱۵۲۰ و ۱۳۲۰، اما این لومیا ۱۵۲۰ است که شارژدهی بهتر و بیشتری را نسبت به برادر کوچک‌تر خود دارد؛ چرا که باتری این گوشی چیزی در حدود ۱۰۰ ساعت بیشتر از ۱۳۲۰ (در حالت استندبای) شارژ نگه می‌دارد.

حرف آخر

در مجموع ما این دستگاه را برای کسانی که به دنبال یک فبلت ویندوزی و صد البته با برچسب قیمت مناسب می‌گردند، توصیه می‌کنیم. همچنین آن دسته از افرادی که به فکر خرید لومیا ۱۵۲۰ بوده‌اند، اما توان خرید آن را نداشته‌اند را باید به لیست کسانی که این فبلت مناسب آن‌هاست، اضافه نماییم. در نهایت هم باید رزولوشن پایین دوربین ۱۳۲۰ را به عنوان اصلی‌ترین نقطه ضعف و پاشنه آشیل این میان رده برشمرد.
این روزها یکی از واقعیت های دنیای موبایل را می توان اینگونه بیان کرد که «هر جا سخن از فبلت است، نام سامسونگ می‌درخشد!» بدین معنی که همیشه شرکت سامسونگ در دسته‌ی فبلت ها حضوری پر رنگ و قدرتمندانه داشته و در این زمینه همیشه حرف‌های زیادی برای گفتن دارد. از همین رو لومیا ۱۳۲۰ را هرگز نمی‌توان فبلتی بدون رقیب در این رنج قیمتی در نظر داشت و باید سامسونگ گلکسی مگا را یک رقیب جدی برای ۱۳۲۰ دانست.